Het Crombeenerf zit in woelig water. Het hersteloord raakt niet meer gevuld waardoor er vandaag ongeveer 35 van de 74 kamers leeg staan. Ondanks die halve bezetting klaagt het personeel over te hoge werkdruk. “Vertrekkers worden niet meer vervangen en er gaat geen dag voorbije dat er zich geen mensen ziek melden”, luidt het. De personeelsleden die nog door gaan, kunnen het nauwelijks bolwerken. “Iemand die deeltijds werkt en steeds bereid is om de probleempjes op te lossen staat vandaag met meer dan 600 overuren. Toch reikt de directie geen oplossingen aan.” De vakbonden hebben het dan ook over het slechtst denkbare sociaal overleg.
“Bakstenen zijn belangrijker dan mensen. Daardoor kunnen baden en douches geregeld niet gegeven worden. Er is dan ook dringend nood aan twee extra verpleegkundigen, een extra zorgkundige en bijkomende ondersteuning voor logistiek en poetspersoneel.” Een vraag die duidelijk mee door de bewoners gedragen wordt. Hubert Bontinck (66) uit Dendermonde verblijft vandaag twee jaar in het Crombeenerf. “De laatste maanden is het hier dramatisch veranderd. Ik en de andere bewoners moeten veel langer wachten op wasbeurten en wondverzorging. Ook de kwaliteit en temperatuur van de maaltijden is ondermaats en zelf de campusverantwoordelijke is al weken afwezig. Moest mijn toestand het toelaten was ik hier meteen weg.” Bontinck is ook niet te spreken over de logistiek en het poetsen. “Onze kamer wordt slechts één keer per week gepoetst. De ramen van mijn kamer zijn het laatste jaar niet meer aangeraakt. Ik moet het openen om nog naar buiten te kunnen kijken. Kan ook niet anders als het poetspersoneel voortdurend moet bijspringen in de keuken.” Bontinck klaagt ook het aanbod en de openingsuren, van 15 tot 16.30 uur, van de kantine aan. “Het lijkt er op dat men naar Burst gewoon niet meer om kijkt en andere plannen heeft”, stelt die duidelijk.
Ook Jenny Eeman onderschrijft dat. “Ik heb gelukkig elke dag een vaste thuishulp, maar het personeel loopt hier rond als een kip zonder kop. Het personeel is heel aimabel en doet ondanks de omstandigheden al het mogelijk, maar die mensen hebben slechts twee handen”, stelt zij. De problemen zijn duidelijk groot in Burst, maar ook de andere sites van de zorggroep Eclips hebben problemen. “Bij gebrek aan keukenpersoneel moest de ergotherapeut deze week het eten warmen in Aaigem, in Sint-Lievens-Houtem kon geen enkel personeelslid deze zomer twee ononderbroken weken verlof nemen en bij de afdeling Gezinszorg is iemand al 32 dagen onafgebroken aan de slag.”
Voorzitter van de raad van bestuur Jean-Paul Bosteels beseft dat er werk aan de winkel is, maar nuanceert. “De site in Burst is zwaar verlieslatend en we hebben vandaag meer - in sommige gevallen dubbel zoveel - personeel in dienst dan de normen voorschrijven. Probleem is dat de organisatie niet goed loopt. Toch hebben we oren naar de nood van het personeel. Net daarom staan er vacatures open. Alleen is het niet eenvoudig die in te vullen.” Verder is het ook de bedoeling de dienstverlening aan te passen door het aantal zware hulpbehoevenden in het hersteloord af te bouwen en in te zetten op andere activiteiten. “Door deels om te schakelen naar assistentiewoningen, een zorgshop en leefgroepen zal de zorgbehoefte en de personeelsdruk zonder meer dalen. Personeel dat daardoor geen geschikt profiel meer heeft, zal overgeplaatst worden naar één van onze andere sites in de buurt.”
